“Technologie leidt tot onze ondergang” is een van de korte essays van David Lane die behoort tot de “Focus 14” geschriften. In dit essay wordt ingegaan op de dubbele rol die technologie speelt. Enerzijds brengt technologie ons ongekende mogelijkheden om op alle vlakken tot grotere hoogten te komen, anderzijds heeft technologie een aantal serieuze dysgenische effecten gehad op mensen.
Dit essay wordt opgenomen in het verzameld werk van David Lane, dat binnenkort op dinghal zal worden gepubliceerd. Alle artikelen van of over David Lane zijn te vinden in ons archief met de tag “David Lane”.
Het volledige werk van David Lane in het Engels is te vinden op https://www.davidlane1488.com/.
Technologie leidt tot onze ondergang
Gedurende de vele jaren dat ik
heb gekeken en deelgenomen aan het verzet tegen de genocide die tegen het
blanke ras wordt beoefend, zijn er veel verschillende tactieken geprobeerd
vanuit het verzet. Hieronder waren pogingen vanuit religieuze en nationale
entiteiten om verzet te bieden.
Maar laten we het vandaag hebben over enkele
minder voor de hand liggende, maar oneindig veel belangrijkere motiverende
factoren. Degenen die geen toevlucht hebben genomen tot nationalistisch of
religieus dogma als een motivatie om genocide te weerstaan, hebben vrijwel
uitsluitend vertrouwd op de geschiedenis van onze technologische prestaties,
extrapolerend dat toekomstige vorderingen in de zogenaamde beschaving
afhankelijk zijn van blanke raciale overleving. Dit zou de
“intellectuele” benadering kunnen worden genoemd. En het heeft ons
nergens gebracht, noch in het aantal rekruten, noch in het bereiken van onze
doelen. Het feit is dat mensen meer worden gemotiveerd door primaire
instincten, zoals seksuele lust, dan door mogelijke technologische
ontwikkelingen in de toekomst.
Maar laten we diepgaand onderzoeken waarom de
“intellectuele” benadering is mislukt. Denk alsjeblieft niet dat, terwijl
deze verhandeling zich ontvouwt, het mijn bedoeling is om de werken van mannen
zoals Galileo, Copernicus, Edison en dergelijke te kleineren. Zeker, er zijn
niet veel van ons die willen terugkeren naar een tijdperk zonder verdoving voor
chirurgie of tandheelkunde. En loodgieterswerk waardoor we binnenshuis schone
toiletten hebben zal ons niet tot volledige decadentie leiden. Maar even
duidelijk is de ongelukkige realiteit dat, zoals gebruikelijk, de slinger te
ver de ene kant is opgezwaaid. In de hermetische leer wordt een onevenwicht
tussen rede en instinct “De val van Lucifer” genoemd. Lucifer, komt
uit het Latijn en betekend “brenger van de rede”. Door het
kwaadaardige ontwerp van beroepspriesters en van beroepsstaatkundigen zijn we
geprogrammeerd met valse intellectualisering om door de natuur gegeven
instincten en ware wijsheid te onderdrukken of te negeren. Abstracte theorie
heeft de voorrang op praktisch gezond verstand. Op de middelbare school, zo’n
vijfenveertig jaar geleden, werd ik onderworpen aan lessen over de abstracte, zij
het ware, stellingen van solide geometrie. Echter, te allen tijde was mijn
grotere interesse, een duizend keer grotere interesse, gelegen in de perfecte
solide geometrie die zichtbaar was in de benen en de figuur van een meisje op
een stoel voor mij. Als we willen overleven als een unieke biologische
entiteit, moeten we omgaan met, en terugkeren naar, basisinstincten. In de
eerste plaats omdat mensen gemotiveerd worden door emoties, vooral seks. Droge
statistieken inspireren geen helden of heroïsche inspanningen. Ten tweede omdat
we niet proberen de biologische computers te redden die hersens worden genoemd.
Ten minste 99% van mijn reden om de strijd van veertien woorden aan te gaan,
kan worden samengevat in mijn persoonlijke motivator van veertien woorden,
namelijk: “Omdat de schoonheid van de blanke Arische vrouw niet van de
aarde mag verdwijnen.” Deze motivatie is gebaseerd op esthetiek en de
oorspronkelijke seksuele lust die de natuur aan alle mannelijke zoogdieren verleent
met het unieke doel van voortplanting en dus soortbehoud. Elke overblijvende
motivatie voor het bestrijden van het materialistische systeem dat alle naties
regeert, is het behoud van dit ruimteschip dat we de aarde noemen. Omdat, met
de exponentieel escalerende snelheid waarmee we nu onze kostbare planeet
vernietigen, er binnenkort geen kwaliteit van leven voor onze mensen zal zijn,
zelfs als we de genocidale plannen van de heersers van de wereld overleven.
Eerlijk gezegd geef ik niets om Mars, de maan of
ruimtestations. Het leven in de gevangenis is al erg genoeg. Leven in
verzegelde containers op onherbergzame planeten, zuurstof uit flessen,
gerecycleerde urine drinken, geconserveerd voedsel eten, vogels niet horen
zingen, geen frisse bries ruiken die door pijnbomen blaast, de natuurlijke
schoonheid van onze aarde niet zien, dat alles klinkt voor mij als een extreme
marteling. En dat is wat de zogenaamde “verkenning van de ruimte”
eigenlijk is. Ondertussen branden onze raketschepen gaten in onze ozonlaag.
Miljarden dollars worden onttrokken aan
belastingbetalers zodat techno-nerds ruimtevaartspelletjes kunnen spelen.
Zestig spoorwegtankers van fossiele brandstof worden verspild en bij elke
lancering de lucht in geblazen. In het (wellicht mythologische) verhaal van
Atlantis is het continent gezonken omdat de inwoners ten onrechte geavanceerde
technologie hebben gebruikt. Sommige versies zeggen dat fouten ervoor zorgden
dat ze zichzelf vernietigden, terwijl anderen aangeven dat ze werden gestraft
door ‘de goden’, wat dat ook moge betekenen of symboliseren.
In ieder geval leven we weer in een wereld waarin
technologie grote problemen veroorzaakt. In religieuze termen zouden we kunnen
zeggen dat we spiritueel niet in staat zijn om de nucleaire, biologische en
chemische wapens die we hebben ontwikkeld te hanteren. Erger nog, de
materialistische, genocidale en maniakale stam die de wereld regeert,
controleert ook de meeste van deze wapens; wapens met het vermogen om de
planeet en al het leven erop te vernietigen. Die geest is nu natuurlijk uit de
fles en we moeten ermee leren omgaan. Als we op een gegeven moment in de
toekomst de veertien woorden volbrengen en de zaken op aarde overnemen, zullen
we moeten omgaan met wat er is gecreëerd. Maar laten we nu begrijpen dat een
harmonieus evenwicht tussen rede en instinct nodig is, zodat toekomstige
generaties van onze fouten kunnen leren.
Nogmaals, laten we, terwijl we degenen eren die
ons tot een bepaald beschavingsniveau hebben gebracht, naar onze grenzen
kijken. Naar mijn mening bereikten we – tenminste in Amerika – het hoogtepunt
van evenwicht rond de late jaren 1950. Laten we als voorbeeld auto’s
beschouwen. Auto’s zoals Fords en Chevrolets uit 1957 hadden comfort, stijl en
eenvoud, maar in plaats van de juiste verbeteringen hebben we elk decennium
honderden miljarden dollars uitgegeven aan cosmetische veranderingen. Het was
een statusspel. Als die miljarden waren uitgegeven aan verzegeling,
metallurgie, veiligheidsuitvindingen en efficiëntie, zouden we vandaag
ongetwijfeld allemaal Fords of Chevy’s uit 1957 besturen die een miljoen kilometer
op de teller hadden staan, die 100 kilometer per liter konden afleggen, dat de
voertuigen van vandaag een fractie zouden kosten van wat we er nu voor betalen,
en ze vrijwel onverwoestbaar waren bij ongevallen en die eenvoudig vervangbare
onderdelen hadden. Maar natuurlijk was geplande veroudering onderdeel van het
materialistische plan van de heersers van de wereld. En het verspillen van de
hulpbronnen van de aarde deed er niet toe. Het 16e Voorschrift zegt: “Scherpzinnigheid
is een teken van een gezond Volk. In een zieke of stervende natie, beschaving,
cultuur of ras wordt inhoud verwaarloosd ten faveure van de schijn.” We werden
geleid door de leugenaars die we leiders noemen om alle inhoude te verlaten ten
gunste van de schijn.
Over leugenaars gesproken, ik wil hier toevoegen
dat alle predikers, politici, advocaten, mediapersoneel en anderen die hun
brood verdienen met woorden in plaats van eerlijke arbeid, leugenaars zijn. Zie
het 59e Voorschrift. Laten we bijvoorbeeld een christelijke prediker overwegen.
Ze zijn dol op deze misleidende zin: “In de zekerheid van het eeuwige leven door
Jezus Christus.” Met alle respect voor de ‘overtuigingen’ van elke religie, dat
is liegen met een strak gezicht. Geen enkele echte Wotanist zal ooit met ‘zekerheid’
zeggen dat er eeuwig leven of reïncarnatie is. Velen zullen u vertellen dat
zoiets vaak voorkomt bij Wotanisten. Maar hij die een onbewijsbaar ‘geloof’ als
zekerheid uiteenzet, is een neppriester, die leigt voor geld, eigenbelang of
het systeem. Laten we vervolgens een leugen bespreken die wordt verteld door
alle predikanten van het systeem. Die leugen is dat “arbeidsbesparende
apparaten” inherent goed zijn. Nogmaals, ik val niet alle moderne
uitvindingen aan. Maar wanneer we afstandbedieningen hebben voor onze
televisietoestellen, op afstand bedienbare garagedeuropeners, elektrische
ruiten in onze auto’s, enzovoort, dan wordt het langzamerhand belachelijk. We
liggen als een zak aardappelen onderuit en worden steeds vetter, lelijker en
luier. Dan kijken we op een dag in de spiegel en in afgrijzen gaan we duizenden
euro’s uitgeven om lid te worden van een fitness club. Daar ruilen we de
“sleur” van eerlijke arbeid in voor de dure sleur van een loopband of
sit-ups of push-ups.
Toen ik 15 was, werkte ik de hele zomer op een
boerderij, stapelde ik soms 12 uur per dag hooibalen op en was ik niet dik. Een
paar jaar later vond ik het leuk om de olie van mijn Plymouth uit 1939 te
verversen of af te stellen, in te vetten en algemene reparaties uit te voeren.
Eerlijke arbeid is niet onder alle omstandigheden saai. Onze samenleving zegt
ons echter dat je een leugenaar moet zijn in een pak of met een diploma,
woorden moet verdraaien om de kost te verdienen, of anders ben je niet
succesvol. En misschien is de ultieme graadmeter voor succes het aantal
technologische gadgets dat je bezit; de meeste van hen waren ofwel om te
ontsnappen aan fysieke inspanning of om te pronken tegenover andere
oppervlakkige, eindeloze consumenten van kostbare hulpbronnen van de aarde. Het
feit is dat “comfort de grote vernietiger is.” Schoonheid, wijsheid
en kracht groeien uit fysieke en mentale strijd. Karakter wordt gesmeed op het
aambeeld van tegenspoed. Schoonheid wordt gevormd door fysieke strijd en roeit het
lelijke en ongeschikte uit. Het fysieke en mentale kunnen niet gescheiden
worden zonder beide te vernietigen.
Neem gezondheid; vanwege technologie zoals
kunstmest hebben we de toplaag van de grond van Amerika vernietigd. Tegenwoordig
bevatten granen een fractie van de voedingsstoffen die ze ooit hadden. Dus eten
we meer dan we ooit deden om de verlangens van ons lichaam te bevredigen. En
als gevolg daarvan is een groot percentage van onze mensen dik, en velen zijn
ronduit moddervet. Met het jaar worden we dikker, ongezonder en lelijker. Maar
we hoeven natuurlijk niet meer onze eigen velden te ploegen of fysieke arbeid
te verrichten. We kunnen kleding van fijne synthetische stoffen dragen en
onszelf “volslank” noemen in plaats van vet. We liegen zelfs tegen
onszelf. Technologie geeft overheden de computers om elk aspect van ons leven
te volgen en te beheersen. Het geeft politie de macht om chips in ons lichaam
te installeren, zelfs de binnenkant van onze huizen te bewaken, chemische en
chirurgische lobotomieën toe te passen en een variatie aan exotische wapens te
gebruiken. Dan zijn er de gezondheidsrisico’s en morele implicaties van
genetisch veranderde granen, dieren en zelfs mensen naarmate de dagen van het
klonen vooruitgaan.
Ik laat je met de gedachte achter dat de Arische
technologie de wereldbevolking heeft verhoogd van enkele tientallen miljoenen
tot meer dan zeven miljard. We gebruiken technologie voor anticonceptie bij
onze mensen en andere rassen gebruiken moderne gezondheidszorg om zichzelf exponentieel
te reproduceren. Onze technologie leidt tot ons uitsterven. Eind negentiende
eeuw waren blanken 60% van de wereldbevolking. Vandaag, na meer dan 100 jaar
van ongekende technologische groei, zijn we 8% en hopeloos vermengd met anderen
vanwege de moderne communicatie en transportontwikkeling. Dus, was technologie
een zegen of een vloek? Deze vraag moet eerlijk beantwoord worden, zelfs door
degenen voor wie wetenschappelijke vooruitgang een even rigide dogma is zoals
elke religie die kent.