Technologie leidt tot onze ondergang

“Technologie leidt tot onze ondergang” is een van de korte essays van David Lane die behoort tot de “Focus 14” geschriften. In dit essay wordt ingegaan op de dubbele rol die technologie speelt. Enerzijds brengt technologie ons ongekende mogelijkheden om op alle vlakken tot grotere hoogten te komen, anderzijds heeft technologie een aantal serieuze dysgenische effecten gehad op mensen.

Dit essay wordt opgenomen in het verzameld werk van David Lane, dat binnenkort op dinghal zal worden gepubliceerd. Alle artikelen van of over David Lane zijn te vinden in ons archief met de tag “David Lane”.

Het volledige werk van David Lane in het Engels is te vinden op https://www.davidlane1488.com/.

Technologie leidt tot onze ondergang

Gedurende de vele jaren dat ik heb gekeken en deelgenomen aan het verzet tegen de genocide die tegen het blanke ras wordt beoefend, zijn er veel verschillende tactieken geprobeerd vanuit het verzet. Hieronder waren pogingen vanuit religieuze en nationale entiteiten om verzet te bieden.

Maar laten we het vandaag hebben over enkele minder voor de hand liggende, maar oneindig veel belangrijkere motiverende factoren. Degenen die geen toevlucht hebben genomen tot nationalistisch of religieus dogma als een motivatie om genocide te weerstaan, hebben vrijwel uitsluitend vertrouwd op de geschiedenis van onze technologische prestaties, extrapolerend dat toekomstige vorderingen in de zogenaamde beschaving afhankelijk zijn van blanke raciale overleving. Dit zou de “intellectuele” benadering kunnen worden genoemd. En het heeft ons nergens gebracht, noch in het aantal rekruten, noch in het bereiken van onze doelen. Het feit is dat mensen meer worden gemotiveerd door primaire instincten, zoals seksuele lust, dan door mogelijke technologische ontwikkelingen in de toekomst.

Maar laten we diepgaand onderzoeken waarom de “intellectuele” benadering is mislukt. Denk alsjeblieft niet dat, terwijl deze verhandeling zich ontvouwt, het mijn bedoeling is om de werken van mannen zoals Galileo, Copernicus, Edison en dergelijke te kleineren. Zeker, er zijn niet veel van ons die willen terugkeren naar een tijdperk zonder verdoving voor chirurgie of tandheelkunde. En loodgieterswerk waardoor we binnenshuis schone toiletten hebben zal ons niet tot volledige decadentie leiden. Maar even duidelijk is de ongelukkige realiteit dat, zoals gebruikelijk, de slinger te ver de ene kant is opgezwaaid. In de hermetische leer wordt een onevenwicht tussen rede en instinct “De val van Lucifer” genoemd. Lucifer, komt uit het Latijn en betekend “brenger van de rede”. Door het kwaadaardige ontwerp van beroepspriesters en van beroepsstaatkundigen zijn we geprogrammeerd met valse intellectualisering om door de natuur gegeven instincten en ware wijsheid te onderdrukken of te negeren. Abstracte theorie heeft de voorrang op praktisch gezond verstand. Op de middelbare school, zo’n vijfenveertig jaar geleden, werd ik onderworpen aan lessen over de abstracte, zij het ware, stellingen van solide geometrie. Echter, te allen tijde was mijn grotere interesse, een duizend keer grotere interesse, gelegen in de perfecte solide geometrie die zichtbaar was in de benen en de figuur van een meisje op een stoel voor mij. Als we willen overleven als een unieke biologische entiteit, moeten we omgaan met, en terugkeren naar, basisinstincten. In de eerste plaats omdat mensen gemotiveerd worden door emoties, vooral seks. Droge statistieken inspireren geen helden of heroïsche inspanningen. Ten tweede omdat we niet proberen de biologische computers te redden die hersens worden genoemd. Ten minste 99% van mijn reden om de strijd van veertien woorden aan te gaan, kan worden samengevat in mijn persoonlijke motivator van veertien woorden, namelijk: “Omdat de schoonheid van de blanke Arische vrouw niet van de aarde mag verdwijnen.” Deze motivatie is gebaseerd op esthetiek en de oorspronkelijke seksuele lust die de natuur aan alle mannelijke zoogdieren verleent met het unieke doel van voortplanting en dus soortbehoud. Elke overblijvende motivatie voor het bestrijden van het materialistische systeem dat alle naties regeert, is het behoud van dit ruimteschip dat we de aarde noemen. Omdat, met de exponentieel escalerende snelheid waarmee we nu onze kostbare planeet vernietigen, er binnenkort geen kwaliteit van leven voor onze mensen zal zijn, zelfs als we de genocidale plannen van de heersers van de wereld overleven.

Eerlijk gezegd geef ik niets om Mars, de maan of ruimtestations. Het leven in de gevangenis is al erg genoeg. Leven in verzegelde containers op onherbergzame planeten, zuurstof uit flessen, gerecycleerde urine drinken, geconserveerd voedsel eten, vogels niet horen zingen, geen frisse bries ruiken die door pijnbomen blaast, de natuurlijke schoonheid van onze aarde niet zien, dat alles klinkt voor mij als een extreme marteling. En dat is wat de zogenaamde “verkenning van de ruimte” eigenlijk is. Ondertussen branden onze raketschepen gaten in onze ozonlaag.

Miljarden dollars worden onttrokken aan belastingbetalers zodat techno-nerds ruimtevaartspelletjes kunnen spelen. Zestig spoorwegtankers van fossiele brandstof worden verspild en bij elke lancering de lucht in geblazen. In het (wellicht mythologische) verhaal van Atlantis is het continent gezonken omdat de inwoners ten onrechte geavanceerde technologie hebben gebruikt. Sommige versies zeggen dat fouten ervoor zorgden dat ze zichzelf vernietigden, terwijl anderen aangeven dat ze werden gestraft door ‘de goden’, wat dat ook moge betekenen of symboliseren.

In ieder geval leven we weer in een wereld waarin technologie grote problemen veroorzaakt. In religieuze termen zouden we kunnen zeggen dat we spiritueel niet in staat zijn om de nucleaire, biologische en chemische wapens die we hebben ontwikkeld te hanteren. Erger nog, de materialistische, genocidale en maniakale stam die de wereld regeert, controleert ook de meeste van deze wapens; wapens met het vermogen om de planeet en al het leven erop te vernietigen. Die geest is nu natuurlijk uit de fles en we moeten ermee leren omgaan. Als we op een gegeven moment in de toekomst de veertien woorden volbrengen en de zaken op aarde overnemen, zullen we moeten omgaan met wat er is gecreëerd. Maar laten we nu begrijpen dat een harmonieus evenwicht tussen rede en instinct nodig is, zodat toekomstige generaties van onze fouten kunnen leren.

Nogmaals, laten we, terwijl we degenen eren die ons tot een bepaald beschavingsniveau hebben gebracht, naar onze grenzen kijken. Naar mijn mening bereikten we – tenminste in Amerika – het hoogtepunt van evenwicht rond de late jaren 1950. Laten we als voorbeeld auto’s beschouwen. Auto’s zoals Fords en Chevrolets uit 1957 hadden comfort, stijl en eenvoud, maar in plaats van de juiste verbeteringen hebben we elk decennium honderden miljarden dollars uitgegeven aan cosmetische veranderingen. Het was een statusspel. Als die miljarden waren uitgegeven aan verzegeling, metallurgie, veiligheidsuitvindingen en efficiëntie, zouden we vandaag ongetwijfeld allemaal Fords of Chevy’s uit 1957 besturen die een miljoen kilometer op de teller hadden staan, die 100 kilometer per liter konden afleggen, dat de voertuigen van vandaag een fractie zouden kosten van wat we er nu voor betalen, en ze vrijwel onverwoestbaar waren bij ongevallen en die eenvoudig vervangbare onderdelen hadden. Maar natuurlijk was geplande veroudering onderdeel van het materialistische plan van de heersers van de wereld. En het verspillen van de hulpbronnen van de aarde deed er niet toe. Het 16e Voorschrift zegt: “Scherpzinnigheid is een teken van een gezond Volk. In een zieke of stervende natie, beschaving, cultuur of ras wordt inhoud verwaarloosd ten faveure van de schijn.” We werden geleid door de leugenaars die we leiders noemen om alle inhoude te verlaten ten gunste van de schijn.

Over leugenaars gesproken, ik wil hier toevoegen dat alle predikers, politici, advocaten, mediapersoneel en anderen die hun brood verdienen met woorden in plaats van eerlijke arbeid, leugenaars zijn. Zie het 59e Voorschrift. Laten we bijvoorbeeld een christelijke prediker overwegen. Ze zijn dol op deze misleidende zin: “In de zekerheid van het eeuwige leven door Jezus Christus.” Met alle respect voor de ‘overtuigingen’ van elke religie, dat is liegen met een strak gezicht. Geen enkele echte Wotanist zal ooit met ‘zekerheid’ zeggen dat er eeuwig leven of reïncarnatie is. Velen zullen u vertellen dat zoiets vaak voorkomt bij Wotanisten. Maar hij die een onbewijsbaar ‘geloof’ als zekerheid uiteenzet, is een neppriester, die leigt voor geld, eigenbelang of het systeem. Laten we vervolgens een leugen bespreken die wordt verteld door alle predikanten van het systeem. Die leugen is dat “arbeidsbesparende apparaten” inherent goed zijn. Nogmaals, ik val niet alle moderne uitvindingen aan. Maar wanneer we afstandbedieningen hebben voor onze televisietoestellen, op afstand bedienbare garagedeuropeners, elektrische ruiten in onze auto’s, enzovoort, dan wordt het langzamerhand belachelijk. We liggen als een zak aardappelen onderuit en worden steeds vetter, lelijker en luier. Dan kijken we op een dag in de spiegel en in afgrijzen gaan we duizenden euro’s uitgeven om lid te worden van een fitness club. Daar ruilen we de “sleur” van eerlijke arbeid in voor de dure sleur van een loopband of sit-ups of push-ups.

Toen ik 15 was, werkte ik de hele zomer op een boerderij, stapelde ik soms 12 uur per dag hooibalen op en was ik niet dik. Een paar jaar later vond ik het leuk om de olie van mijn Plymouth uit 1939 te verversen of af te stellen, in te vetten en algemene reparaties uit te voeren. Eerlijke arbeid is niet onder alle omstandigheden saai. Onze samenleving zegt ons echter dat je een leugenaar moet zijn in een pak of met een diploma, woorden moet verdraaien om de kost te verdienen, of anders ben je niet succesvol. En misschien is de ultieme graadmeter voor succes het aantal technologische gadgets dat je bezit; de meeste van hen waren ofwel om te ontsnappen aan fysieke inspanning of om te pronken tegenover andere oppervlakkige, eindeloze consumenten van kostbare hulpbronnen van de aarde. Het feit is dat “comfort de grote vernietiger is.” Schoonheid, wijsheid en kracht groeien uit fysieke en mentale strijd. Karakter wordt gesmeed op het aambeeld van tegenspoed. Schoonheid wordt gevormd door fysieke strijd en roeit het lelijke en ongeschikte uit. Het fysieke en mentale kunnen niet gescheiden worden zonder beide te vernietigen.

Neem gezondheid; vanwege technologie zoals kunstmest hebben we de toplaag van de grond van Amerika vernietigd. Tegenwoordig bevatten granen een fractie van de voedingsstoffen die ze ooit hadden. Dus eten we meer dan we ooit deden om de verlangens van ons lichaam te bevredigen. En als gevolg daarvan is een groot percentage van onze mensen dik, en velen zijn ronduit moddervet. Met het jaar worden we dikker, ongezonder en lelijker. Maar we hoeven natuurlijk niet meer onze eigen velden te ploegen of fysieke arbeid te verrichten. We kunnen kleding van fijne synthetische stoffen dragen en onszelf “volslank” noemen in plaats van vet. We liegen zelfs tegen onszelf. Technologie geeft overheden de computers om elk aspect van ons leven te volgen en te beheersen. Het geeft politie de macht om chips in ons lichaam te installeren, zelfs de binnenkant van onze huizen te bewaken, chemische en chirurgische lobotomieën toe te passen en een variatie aan exotische wapens te gebruiken. Dan zijn er de gezondheidsrisico’s en morele implicaties van genetisch veranderde granen, dieren en zelfs mensen naarmate de dagen van het klonen vooruitgaan.

Ik laat je met de gedachte achter dat de Arische technologie de wereldbevolking heeft verhoogd van enkele tientallen miljoenen tot meer dan zeven miljard. We gebruiken technologie voor anticonceptie bij onze mensen en andere rassen gebruiken moderne gezondheidszorg om zichzelf exponentieel te reproduceren. Onze technologie leidt tot ons uitsterven. Eind negentiende eeuw waren blanken 60% van de wereldbevolking. Vandaag, na meer dan 100 jaar van ongekende technologische groei, zijn we 8% en hopeloos vermengd met anderen vanwege de moderne communicatie en transportontwikkeling. Dus, was technologie een zegen of een vloek? Deze vraag moet eerlijk beantwoord worden, zelfs door degenen voor wie wetenschappelijke vooruitgang een even rigide dogma is zoals elke religie die kent.